Sulatin para sainyo.. mama at papa!

“There’s no other place like home”
Di ko alam kung saan at paano ako magsisimula.Ilang taon na akong nagsusulat, kumbaga e dapat madali nalang to sakin pero dahil kayo ang paksa ay para bang nauutal ako. Oo nga ang tagal ko ng nagsusulat pero parang ito palang yata yung nasusulat ko para sa inyo, pasensya na mama at papa.
Hindi naman sa ayaw ko pero sadyang nakakaiyak lang yung mga ganitong bagay. Alam ko na alam niyo kung gaano ako kaiyakin, alam niyo lahat tungkol sa akin. Isa iyon sa mga ipinagpapasalamat ko, na lumaki ako na open sa inyo. Halong tuwing pag-uwi ko lagi akong may kwento lalo sa sayo mama, na minsan ay alam kong naririndi na kayo. Salamat sa lahat , tila ba hindi ko kayang isa-isahin ang mga nagawa niyo para sa amin.
Kung iniisip niyo na mas masaya kami sa ibang tao, nagkakamali kayo. Mas masaya ako pag kumpleto tayo. Kahit yung simpleng pagkwekwentuhan lang natin sa kawrto pag umaga o kaya naman yung pagbibiruan natin kapag kumakain.Minsan napapangiti nalang ako kapag naiisip ko kung gaano kami kaswerte ni totoy sainyo.Kung paano niyo ibigay yung mga gusto naming, isang sabi lang nandiyan agad.
Sayo papa, na araw-gabi nagtratrabaho para matustusan lahat ng pangangailangan naming. Na halos minsan wala ka ng pahinga dahil sa kaliwat kanang side line. Pero sa kabila nun ay nasasabayan mo parin kami sa mga hilig namin. Sa pag lalaro sa quantum, Austin land at iba pang arcade, naglalaro tayo para magkaroon ng maraming token. Sa paglalaro ng basketball o kaya naman dart.. nag papataasan tayo ng iskor at syempre sa pagbibike.. namimiss ko na magbike pa! Sorry naman kung nasasagot kita, na kahit ganun never mo akong pinalo pero andyan ka parin para pagsabihan ako.. Sobrang dami kong natutunan sa inyo ni mama. Ikaw yung kakampi ko sa lahat ng bagay. Wag mong papabayaan yung sarili mo kasi tutuparin ko pa yung promise ko na kapag nagkatrabaho na ko, bibili tayo ng sarili nating kotse na paglalagyan ng bike natin papuntang timberland. Iloveyou papa!

Para naman sayo mama, na mas kikay pa sakin. Sayo ko nga siguro naman yung pagiging kalog ko. Isa yun sa mga bagay na ipinagpapasalamat ko, ang magkaroon ng nanay na katulad mo. Hindi ka man perpekto, maingay ka man pero ikaw parin ang mama ko. Hindi makukumpleto yung araw naming kapag hindi naming narinig yang mala megaphone mong boses. Sa lahat ng tao ikaw yung pinaka nakakakilala sakin. Ikaw yung araw-araw kong kasama mula bata pa ko e. Mula elementary hanggang ngayon suportado ka sa lahat ng hilig ko. Ikaw yung unang taong masaya kapag nanalo ako sa mga contest, kasi nga lagi mo akong sinusuportahan. Ikaw din yung unang taong nag-aalala kapag ginagabi na ko ng uwi. Lagi kang nandiyan para ipagtanggol kami nila papa at totoy. Madiskarte ka at mabilis kumilos kaya nagagalit ka kapag pabagal bagal ako.Sabi nga ng mga kaklase ko mas bagets ka pa sakin, na totoo naman. Sunod ka sa uso, na ikinatutuwa ko naman dahil kung anong meron ka, ganun din ako. Hindi man halata pero sobrang close natin, na pati yung crush ko alam mo.Andyan ka palagi para ireto ako sa kung sino sino sabi mo pa magpapaletchon ka kapag may nanligaw sa akin kasi akala mo tomboy ako! Hanga ako sa paging ina at asaw mo.Asawa kay papa, na kahit napapagod ka na inaasikaso mo parin siya, hindi mo kami pinapabayaan. Ikaw yung pundasyon kung bakit matatag tayong pamilya. Slamat ma! Iloveyou.
Dumadating man yung mga oras na nagkakaproblema tayo, nalalampasan natin yun. Kumabaga e ‘almost perfect’ na nga tayo. Salamat sa inyo! Kung ano man ako ngayon at kung ano man yung mga na-achieve ko na ay dahil sa inyo yun, isa lang ang maiipangako ko.. Na kapag nagkatrabaho na ako, ako naman ak=ng magsisilbi para sa inyo. Alam kong mataas yung expectation niyo sakin kaya sorry sa mga disappointments na binibigay ko sainyo. Sana hindi ito yung huling sulatin na alay ko sainyo, salamat din sa proyektong ito sa Filipino, nailabas ko ang saloobin ko.
P.S Nakakaiyak! T_T

Manggas: Kung paano nag-umpisa ang lahat

Sa mga oras na ito,hindi ko alam kung dapat ba akong magpasalamat o mabadtrip sa mga manggas niyang naging dahilan para makilala ko siya at makilala niya ko. Mahalin ko siya at saktan niya ko.

Tulad nga ng sabi ko, ng dahil sa manggas niya ay pinagtagpo kami, pero malamang hindi itinadhana. Normal na saakin na manaway ng mga estudyanteng lumalabag sa batas ng eskwelahan, #SSGProblems. Nag dahil sa pagsaway ko noon sa kanya ay  naging malapit kami sa isa’t isa, as in malapit! Yung tipo ng closeness na aasa ka na, aasang gusto ka rin niya.Pero dahil nga asa lang,hindi ka talaga niya gusto, ay ako pala! Kumbaga #Friendzone. Sa lahat ng mga naging crush ko sa kanya ako nasaktan ng sobraaaaa! Masyado akong na-attach sa kaniya,ganun din siya sakin pero lugi ako kasi kaibigan lang pala ang turing niya sakin.Ngayon gustong gusto ko ng magmove on. As in now na. Pero sobrang hirap pala lalo na at nasa same school,same building,at same shift kami, NAKAKALOKAAAA! Napaka-paasa niya! Bat ba kailangan niya pa kong pansinin kanina? Letchugas. Lalo akong di makakamove on niyan eh, lalo pa kanina nuong naghalungkat ako ng gamit ko halos lahat ata ng notebook at papel ko may pangalan niya,grabeee! Kung dati puro nakakainspire ang sinusulat ko para sa kanya,ngayon hindi na! Wag na! Tama na! Sana di nalang siya nagka manggas.

Puno na!

“Lahat ng puno dapat binabawasan na, kasi kapag uapaw yan mahirap na! Maaaring ikaw yung masaktan o ikaw yung makasakit”

Matagal tagal na rin mula noong huli akong nagsulat,tungkol man sa nararamdaman ko o yung para sa blog ko.Kadalasan kasi puro article yung ginagawa ko.Sa tagal na yun sobrang dami na ring pumapasok sa isip ko na dapat kong isulat, gustong gusto ko. Sobrang busy lang siguro pero nakakainis lang na sa sobrang ka busyhang yun ay wala pa ding magandang ibinubunga,kung hindi talo baka naman wala sa top. Ang sakit talaga! Pero sabagay walang wala tong sakit na to sa tunay na nararamdaman ko. Hay sige na magsusulat na ko ULIT.

10 Bagay na gagawin ngayong SEMBREAK.

Sembreaknaaaaaaa! Kay tagal ko tong hinintay pero ngayong nanditona, di ko na alam gagawin. Pero itong 10 lang ang sisiguraduhin kong magagawa ko ngayong sembreak.

MATULOG- Jusmiyo marimar! Unang una to syempre dahil bukod sa masarap matulog eh, halos isang buwan na rin akong walang matinong tulog.  Tsaka diba pano ko pa magagawa yung natitirang siyam kung bangag ako.

MAGSULAT- Magsulat magsulat magsulat. Para sa mga takdang aralin at para sa pasahan ng dyaryo. Hihi.Pero sa ngayon na broken hearted ako, parang ayoko munang humawak ng lapis at papel, andaming kong nasusulat na puro kaampalayahan, nakakatakot. Ang bitter kona ata. Hayyyyy!

MAGBIKE- Matagal tagal na mula noong huli akong nagbike kaya sisiguraduhin kong makakasakay ako sa bike ko at mahahanginan ng presko, jusko sa araw araw na ginawa ng diyos puro hangin na may polusyon nalang yung nalalanghap ko.

MAGSELFIE- Oo, pansin ko kasi puro nalang ako groufie e, selfie naman para sympre may remembrance

GUMALA- Syempre naman noh, sayang bakasyon. Sa totoo lang sa 3 araw na nagsimula na yung sembreak eh andami ko na agad napuntahan. Gala lang din siguro yung pamilya ko kaya ganun

MAGSIMBA- /sign of the cross/ Kailangan yan syempre. Sa sobrang busy ko sa school eh nakakalimutan kong magsimba kaya kailangan kahit isa o dalawang beses manlang eh makapagsimba ako ngayon.

MAG ARCADE- Hindi to pwedeng mawala syempre.  Mahal na mahal ko ang Quantum at Austin Land e, baka Manalo ulit kami ng token nila papa. Paborito naming tong gawin nila papa tuwingsabado at lingo at mukang mas mapapadalas pa kami sa SM lalo na ngayong sembreak

MAGPA-KULOT- For a change lang. Hahaha! Sana magawa ko to talaga, gustong gusto kong magpakulot kasi bagay sakin e, pero depende parin to kay mama. Siya parin kasi magbabayad kaya di ako pwedeng umangal.

MAGHILOD- Ookailangan na talaga to, sa araw araw ba naman na nababahiran ako ng polusyon ng syudad e malamang nililibag nako. Idagdagmo pa yung 5 minutes lang naligo dapat pag umaga kasi nga maaga yung pasok. Tamang tama kakabili lang din ni mama ng bagong panghilod.

MAGTIRIK NG KANDILA- Syempre mag uundas na kailangan to, bukod sa titirikan kong kandila yung mga mahal ko sa buhay na lumisan na e balak ko ding tirikan ng kandila yung mga kinaiinisan ko, ang sarap lang nilang bilhan ng nitso at isabay na sa pista ng mga patay. Hayyyy nkakapanginit ng dugo.

Ang pagbabalik

Matagal na ring hindi nagagamit
ang mga kamay kong nangangawit
Nangangawit kakasulat
ng mga akdang nakakagulat

Ang Linggong to'y nakakapagod
kulang nalang ako'y humagod
Tambak na gawain, nakakalokang sulatin
Kailan ba ito matatapos?
dahil parang ako'y nakagapos

Bukas na ang pinakahihintay na laban
kaya sana kami'y gabayan
Eto na ang huling pagkakataon
Kaya sana'y kami na ang kampyeon

Lovelife ay di na naaasikaso
dahil sa mga gawaing nag iinaso
Siguro tama narin ito
Para puso'y di na malito

Malito kung gusto niya ba ako
o sadyang pinaglalaruan ang pusong bato
Hanggang dito nalang siguro
ang tulang to oh aking kwadreno.

PERKS OF BEING A MANUNULAT #BreezyGoalsEdition

Ang pagiging manunulat ay isang napaka hirap na trabaho at the same time nakakaenjoy. Mahirap kasi,moremore sulat at moremore isip talaga ang kailangan.Masaya naman kasi syempre kung saan sang lugar ka ipapadala para mag cover kaya more more experience at more more harot din. Since ayaw kong malungkot at gusto kong puro happy thoughts lang pag usapan natin ngayon kung gaano kasayang maging manunulat.  Nandito sa baba ang limang bagay na magpapatunay kung bakit Masaya maging manunulat.

1.) Sulat sabay Silay <3

Sa bagay na ito ituturo sayo ang pagmumulti tasking #Multitasking101breezygoalsedition. Eto yung feeling na pag nagcocover ka ng isang event tapos may pogi,OMGGGGGG dis! Yung habang nag susulat ka ng facts about that event eh nakaka simpleng silay ka na rin ng bongang bonga kay crush. Oh diba, nkapagsulat ka na,naka silay ka pa.

2.) Picture for documentation and kilig commotion.

Alam kong sa title palang relate na relate na yung mga photojourn jan! Gasgas na gasgas na ang dahilang ito,yung magpipicture daw para sa documentation (na minsan totoo naman) pero ang tunay na pakay naman ay para lang mapicturan si crush. Minsan nga eh yung iba nagfefeeling photojourn pa,makapag stolen shot lang, yan ang tunay na breezy! Kahit ako relate din e,syempre ako gumawa neto tsaka photojourn din ako! (well) Pero realtalk mahirap talaga maging photojourn, yung tipong kailangan mo pang dumapa’t masugatan makakuha lan nng magandang anggulo.

3.) Awra kung awra (don’t be shy)

Bilang isang writer,hindi ka dapat mahiyan. Kumabaga e kunektado lang to dun sa pangalawa. Yung tipong magpipicture ka nalang aawra ka pa! Pero dapat lang no, bukod sa minsan lang yun,kailangan talaga yun para makakuha ng magandang anggulo’t litrato.

4.) Interview with benefits.

Eto naman yung pinakang last at exciting part para sa mga manunulat,ditto talaga lalabas yung pagiging breezy mo e! Napaka applicable nito sa mga sports events. Yung tipong pagkatapos ng laro eh kating kati ka na mag interview lalong lalo kung gwapo yung mga players. Una isa itonng malaking pribileheyo para sa aming mga manunulat dahil isa kami sa mga pinapayagang makausap,mahawakan at malaman yung mga bagay bagay tungkol sa coach at manlalaro, perpek yun! Nakapag interview ka na para sa article mo,nakaharot ka pa sa sandaling panahon.

5.) Meron sana kaso wag na lang pala.

May ilalagay pa sana ako kaso nakalimutan ko na. Kaya ito lang ang payo ko sa inyong mga manunulat at gusting maging manunulat,wag na wag kayong magiging makalimutin. Kalimutan nyo na lahat wag lang ang lapis,ballpen at camera na magiging sandata nyo sa bawat laban na susuungin nyo.

Ano nakarelate ka ba? Kung oo, ay jusko isa ka ng ganap na hokage! Ganap na manunulat at breezy na manunulat. Kung hindi naman,pwede ka ng magbigti! Pero biro lang, wag kang mag-alala’t mararanasan mo rin yan. Kumbaga e ang mga bagay na to ay isang normal na bagay na kailangan maranasan ng bawat manunulat kaya malamang sa malang mararansan mo rin yan. Kung naranasan mo nga,hindi naman ibig sabihin nun e malandi ka na, ginagawa mo lang yung trabaho mo sa paraang ikatutuwa at ikabubuhay ng dugo’t pagkatao mo.

#IbaTo!

Araw na naman ng mga guro,ang araw na pinaka hihintay ko. Kasi sa araw nato,mas masarap magpasalamat at magbigay pugay sa kanila. Bukod sa kaliwa’t kanang batian ng Happy Teacher’s Day ang maririnig mo eh talamak din ang pagpapagawa ng tula o sanaysay para sa kanila,tulad na lamang ng ginagawa ko. Noong pinagawa kami nito ay isang tao lang ang pumasok agad sa isip ko at yun ay si Sir Timbal. Sobrang grabe lang kasi ng impact niya sa buhay ko,samin ng mga kaklase ko kaya dahil doon ay hindi para sa kanya tong gagawin ko. Pero syempre thankyou pa din kay sir diba! Alam ko namang marami ng gagawa ng ganto para sa kanya. Kaya ngayon ang sanaysay na ito ay para sa namumukod tanging guro na nakilala ko,ang unique niya grabe. Na sa sobrang unique niya aakalain mo na hindi siya guro. Never ko siyang naging teacher sa kahit anong subject pero naging sobrang malapit ako sa kanya. Siya yung tipo ng guro na para ng kuya,bestfriend at tatay sa lahat. Tung matatakbuhan mo talaga sa oras ng problema,yun nga lang dapat maging handa ka sa mga payo niyang pawing kalokohan lamang. Pero minsan seryoso din naman siya,pag sinabo kong minsan eh talaga once in a blue moon lang. Siya rin yung tipo ng guro na sobrang adik sa Dota,COC at iba pang computer games. Yan ang isa sa mga dahilan kung bakit siya namumukod tangi,san ka naman nakakita ng Guro na mahilig sa ganyan diba. Isa rin yan sa dahilan kung bakit maraming estudyante ang malapit sa kanya, mapa babae man o lalaki. Bagaman may pagka pilyo itong si Sir,hindi pa rin nawawala ang galing niya sa pagtuturo lalong lalo na sa asignaturang Filipino. Naging club adiser ko pala siya, dahilan kung bakit parte ako ngayon ng school paper. Grade 7 palang ako ay pinush niya na ko na ipagpatuloy ang pagsusulat ko. Hindi lang ang relasyon sa mga estudyante’t kapwa guro ang nakakahanga tungkol sa kanya kundi pati na rin ang relasyon niya sa panginoong diyos. Sa una hindi mo talaga aakalain na maka diyos itong si sir. Sobrang nakakabilib talaga kung paano niya iworship at sundin ang mg autos ng diyos. Marami pa kong gusting ikwento tungkol sa kanya pero hindi sapat ang tinta ng ballpen ko para isulat lahat ng mabuting bagay ng nagawa niya. Isa siyang alamat! Siya nga pala, Laurence Alvin ang pangalan niya, Laurence Alvin na may apelyidong Ferrer. Sana’y makatagpo niyo rin siya.

Sanaysay para sa ekonomiya!

Pangatlong taon ko na to sa hayskul at pangatlong taon ko na ring pinag aaralan ang tungkol sa paggawa ng sanaysay, feeling ko tuloy kami na ang magpapatunay ng poreber.
Pero seyoso bakit nga ba kailangan itong pag-aralan? Siguro para mas matuto tayo diba,o baka naman trip trip lang? Pero hindi e. Gusto talaga tayong matuto, mahalaga talaga to lalo na kung ikaw yung tipo ng tao na mahiyain, sa pagsusula ng sanaysay mas maipapahayag mo talaga lahat ng nararamdaman mo! Grabe sobrang nakakawala ito ng stress, sa sanaysay rin mas masasabi mo ang mga opinion at saloobin mo tungkol sa isang particular na paksa. Kaya kung ako sayo, i grab mo na ang oporunidad na ito tungkol sa sanaysay. Natuto ka na nagkaroon ka pa ng stress reliever.

Kailan ba naging sapat ang kulang?

Maraming nagtatanong kung sapat bang yung mga karapatang natatanggap naming babae. Syempre isa lang naman ang sagot jan! HINDI. Lagi namang kulang e, may bago ba? Pero okay lang sanay na naman na naman kaming pagkaitan e. Haha! Pero realtalk hindi talaga sapat! Unang una, may mga bagay at karapatan pang dapat ipatupad tungkol saamin. Pangalawa, nanjan nga ang mga karapatan hindi naman nasusunod ng maayos! Marami paring babaeng naabuso. Hindi man ako,pero yung kaibigan ko ay grabe! Busog na busog yun sa pang-aabuso. Hindi ko alam kung anong manyayari matapos kong sagutin ang tanong na ito pero isa lang ang gusto kong malaman nyo! May ipinaglalaban ako at iyon ay ang karapatan ko. Karapatan ng mga babae mas tutukan upang pang aabuso’y kanila ng tigilan!

Sinaktan-Nasaktan-Nanakit

"Hayop,Animal.Alaga,insekto" iba't-ibang katawagan para sa kanila,iba't ibang katawagan para sa kanilakasabay nito ang ibat ibang pagtrato rin. Sobrang serte na nga kung tutuusin kung matrato ang mga hayop ng maayos e,pero masakit mang isipin karamihan sa kanila ay sinasaktan at inaabuso ng sobra. Parang tao rin yan na nasasaktan. Kaya wag na tayo magulat kung bakit tayo sinasaktan ng mga hayop,tayo nauuna e. Nang aano kayo e! Wala naman akong pinaglalaban pero syempre diba maging maingat tayo. Wag silang saktan para di rin tayo saktan.

Agres-sive

They can imitate you
but they can't duplicate you
a line from a song
that describes your smile for so long

The way you play basketball
makes me so inlove and fall
You're so agressive in the court
like you're surname that attracts me most <3

Sampung bagay na gustong Makita/mapuntahan sa Korea\

                         

                                                                     “Korea”

 Sa tuwing nababangit yang bansang yan ay para bang nabubuhay ang mga laman loob at dugo ko,isa lang naman ang naiisip ko at syempre yun ay ang kpop. Sobrang mahal na mahal ko ang kpop mula pa grade 7 ako kaya ng malaman ko na pag-aaralan naming ito ngayong ikalawang markahan ay sobrang saya ko,para bang sobrang sarap mag aral. Dahil mahal ko ang kpop ay minahal ko na rin ang korea at nandito ang 10 bagay na gusto kong gawin/puntahn sa korea.

1.       EXO

Sila talaga ang una at pinaka gusto kong Makita pag tungtong ko sa korea.Sila ang dahilan ng pagiging kpopper ko.Mula ulo hanggang paa yata nila e inalam ko,lahat ng tungkol sa kanila,kinabisado ko pa lahat ng kanta nila kahit nagkakanda bulol bulol nako. Hay sana talaga Makita ko na sila.

2.       Namsan Tower

Para sa katulad kong mahilig umasa bagay na bagay talaga tong puntahan para sakin.Gusto ko kasing maranasang isulat ang pangalan ko sa podlock at at ilock ito sa tower dahil pinaniniwalaan ng mga Korean na kapag nagpadlock ka dito kasama ang pangalan ng mahal mo ay magiging kayo na forever.Pero syempre mas gusto koi tong gawin kapag may asawa na ako para mas masaya diba? Ang panget naman kung ako lang magisa dun diba, ano poreber alone?

3.       Jeju Island-

Isa ito sa pinaka pinagmamalaki ng korea kaya gusto koi tong marating. Nalaman ko ang tungkol dito noong binasa ko ang librong “She’s Dating The Gangster” Sa sobrang adik ko sa librong ito ay na engganyo na rin akong puntahan ang jeju.

4.         

Isa naman ito sa pinaka gusto kong matikman,para itong candy.Gusto koi tong matikman dahil kinain ito ng EXO sa isa nilang palabas na “EXO Showtime” sabi ko nga sainyo sila ang buhay ko.

      

     

Seoul-

Mag-iikot ako sa seoul dahil ito ang capital ng korea malamang maraming lugar na pwedeng puntahan dito kaya siguradong mag-eenjoy ako.

Lima lang yan sa mga gusto kong gawin,ang natitirang lima ay irereserba pagdating ko dun dahil sabi nga “Expect the Unexpected” kaya mahirap ng magsalita ng tapos,kaya ngayon pa lang na iniisip ko ang pagpunta ko doon ay naeexcite na ako.

Lima lang yan sa mga gusto kong gawin,ang natitirang lima ay irereserba pagdating ko dun dahil sabi nga “Expect the Unexpected” kaya mahirap ng magsalita ng tapos,kaya ngayon pa lang na iniisip ko ang pagpunta ko doon ay naeexcite na ako.

#Feelings: Error not found

“May mga taong dumadating sa buhay natin para paasahin tayo”

Talaga ba? Bakit ang bilis niya naman atang dumating sa buhay ko? Ang dami naman nila.. pano ba naman kasi lagi nalang akong pinapaasa,nakakapagod na!

Kung masugid kitang mambabasa,malamang naaalala mo pa yung taong gusto ko pero may kasintahan na (Entry “kathang isip lang ba?) Alam mob a na break na sila ng girlpren niya? Oo break na. Yung crush ko pa nga mismo yung nagsabi nito eh. Pero ang nakakaloka lang,Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman.Dapat ba kong maging masaya kasi isa itong malaking oportunidad para sa aming dalawa? (Ito na yung start sheeems) O dapat akong maguilty kasi feeling ko ako yung dahilan nito,masyado na ba akong maharot o feelingera lang talaga ako? Ewan ko ba. Ang dami kong nafifeel,e siya ba may feelings para sakin? Okay lang sanang umasa e lalo na kung may patutunguhan kaso wala e, mukang olats na naman.

Hindi ko alam kung dapat ko na bang tigilan ang kahibangan ko sa kanya,ni hindi nya naman nga ako gusto e. Pero sa tuwing naiisip ko yung araw na nilibre niya ako ng hany at shake tapos nag walk trip kami para bang sumasabog ang puso ko at tanging pangalan niya lang ang sigaw nito. Sobrang saya ko nung mga oras nay un,para bang yun na yung best 30 minutes ng buhay ko,at ang Malala kasama ko pa siya dun. Mas lalo pa ako sakanyang nababaliw kapag paulit ulit kong binabasa yung convo naming sa messenger. Para bang ang sarap lang mabuhay. Pero sa likod ng kilig at sayang iyon ay ang mga salitang “ASA” salitang walang kasiguraduhan,katulad ng pagtingin niya sakin,ASA nalang.

Tula-tula lang

Sa tuwing naaalala  kita
Puso ko'y sumisigla
Mga mata mong mapupungay
Parang ako nga'y tinutunaw

Mahal mo ba siya?
Teka sino ba siya?
Mali ang naisulat
ng itim na panulat

Gusto mo ba ako?
O sadyang sweet kang tao.
Ikaw ang liwanag
Sa buhay kong walang sinag

Kuryente

Huling araw sa Nobyembre
Nawalan kami ng kuryente
Sino bang may pake
Sa tulad kong nag-iinarte

O kay init
Puso ko'y napupunit
Pawis ko'y tumutulo
Dugo ko'y kumukulo

Meralco asan ka na ba?
Halika rito't ayusin na
Aming poste na tutumba-tumba

Malamig na gabi

Isang malamig na gabi

Sa lugar na walng gabiAng hangi'y umiihip

Parang ako'y mahahagip
Parang ako'y matutumba

Sa sobrang sakit ng bitukaNgayon na lang nakapagsulat

Sa kwadernong kulay pula

Wala na kong maisip

Dahil ang hangi'y umiihipItitigil na ang tula

Tula para sa pusa.

Haiku at Tanka

Haiku: Paglimot :'(

Ika'y di malimutan
ng puso kong sugatan
Sinta,paalam

Tanka: Mabilis na paglisan :((

Nang ikaw ay dumating
Puso ko'y sabik
At uhaw sa pagibig
Ito'y iyong pinunan
Ngunit panandalian

AGRES-ibo.

Ang pagiging manunulat ay isa sa mga pinaka magandang nagyari sa buhay dahil bukod sa mahal ko ito mahal din ako neto hahaha charot! Pano ba naman ang saya sayang magcover ng mga events lalong lalo na ng kakatapos lang na unit meet. Basketball ang sport na kinover ko so ibig sabihin maraming lalaki,umaasa ako na makakahanap ako ng magiging crush sa ibang school pero nagkamali ako, yung mag papa inspire pala saaking kumuha ng larawan ay ka school ko lang rin. Haaaaay bakit ko ba sya biglang naging crush? Siguro dahil sa pagiging AGRES-ibo nya sa court, bagay na bagay talaga sa kanya ang apelyido nya. F**** Agres, yan ang pangalan nya! Secret na yung first name. :) Grabe sobrang agresibo nya maglaro,nakakagwapo talaga sa kanya lalong lalo na yung jersey nya. Sa bawat shoot nya nga ng 3 points parang tumitibok din ng 3 beses yung puso ko e. Hindi ko inaasahan na mag eenjoy ako sa dalawang araw na pagcocover ko, lalo pa't basketball yung laro, anong alam ko dun?
Pero sabi nga expect the unexpected,di ko inaasahan na aabot pa sa punto na nag cheer ako para sakanya. Yung tipong mapasigaw ka nalang pag naka puntos sya,hayyy grabe talaga nababaliw na ko. Tapos sobrang bait nya pa, salamat talaga sa blog na to makakatulog na ko ng maayos lalo pa't naisulat ko na ang nararamdaman ko.

Pore-BER Months.

Ber months na naman,sabi nila ano daw nararamdaman ko ngayong nagsimula na yung ber months. Teka nararamdaman? Dapat ba talagang may maramdaman ako? Kailangan ba sa lahat ng bagay ipakita ko yung nararamdaman ko? Tapos ano,masasaktan na naman ako. Sasabihin ko yung nararamdam ko para sa ber months, eh yung ber months nga walang nararamdaman para sakin e. Ganyan naman e,Pore-Ber one sided love nalang ang peg ko. Hay ber months na nga talaga,paano ba naman napapahugot na naman ako.Malapit na ring magpasko pero eto ako umaasa parin sa crush ko.Sana nga matanggal nako sa grupo ng mga SMP ngayong taon e,ano pore-ber member?
Pero kung seryosong usapan masaya naman ako ngayong ber months,pakiramdam ko kasi simula narin ng pagdating ng blessings sa buhay ko.Tulad nung nakaraang taon sunod sunod yung biyaya at pagkapanalo,sana ganun din ngayon.Isa pang dahilan ng kasiyahan ko yung papalapit na pasko,maraming datung. Atsaka pala sa pagsisimula ng ber months syempre magsisimula na din ang panibagong paglalakbay ko bilang grade 9. Paglalakbay  sa iba't ibang eskwelahan para sumali sa patimpalak o kaya nama'y mag cover ng isang event. Buhay manunulat nga naman, nakakasabik ng malaman ang kwento ng Ber Months 2015 ko,sana mas masaya pa sa dati. Saya lang walang sakit at kirot sa pusong durog.

Bangungot ng NCAE.

"Umasa na nga ko sa crush ko pati ba naman sa NCAE papaasahin ako?"

Araw ng NCAE, iba't-ibang eksena sa loob ng paaralan.Mayroong mga naghahanap kung saan silid ba sila nabibilang,karamihan naman kasama ang kanilang mga kaibigan at nakikipag kwentuhan habang hindi pa nagsisimula. At dahil madaldal ako,kasama ko rin yung mga kaibigan ko,halos lahat kami excited na mag exam. Pero nawala ang excitement na ito ng magsimula na ang exam. Bukod sa ang hirap na nga ng exam,nakakaboring pa dahil sobrang tahimik. Pakiramdam ko nga'y mapapanis ang laway ko sa mga oras na iyon. Sabi ng mga dating grade 9 madali lang daw ito kaya umasa ko madali nga lang pero grabe lang,nakakadugo ng utak.Mayroon parin namang madadaling tanong pero ang mga tanong na to ay para bang maikukumpara sa bilang ng lalaki sa ngayon, Kakaunti nalang. Hindi ko alam na magiging isa pala ang NCAE sa most embarassing moment sa buhay ko, paano ba naman nakatulog ako habang nag eexam. Hindi naman yung diretsong tulog kundi yung nakaupo lang at bigla akong napa headbang sa antok. At dahil sobrang swerte ko,nahuli ako ng proctor namin. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko, kung sasabihin ko ba na "Maam nakaka antok po talaga e" kaso baka palabasin lang ako. Kaya tanging ngiti nalang ang ginawa ko.Halo halong emosyon ang naramdaman ko nung NCAE na para bang sumakay ako sa tsubibo sa sobrang hilo,literal. Kaya kung ako ang papapiliin,hinding hindi ko na ito gugustuhing balikan.

Nakakapagod na!

Buong buhay ko wala na akong ibang ginawa kundi i-please yung mga tao sa paligid ko,lalo na yung mga magulang ko. Alam ko na bilang anak trabaho ko yung gawin,pero nakakapagod din pala.
Nakakapagod ngumiti kahit sobrang lungkot ko na. Kahit masayahin ako,nasasaktan din naman ako.
Nakakapagod nang maging isang Apple Claire Benito, syempre dahil ako si Apple, kailangan ko maging matalino sa harap ng pamilya ko,masayahin sa harap ng ibang tao at mapagbigay sa harap ng mga kaibigan ko. Nakakapagod na!
Minsan nga naiisip ko sana normal na estudyante nalang ako,normal na tao. Yung tipong kahit wala ako sa Top 10 ayos lang,pero dahil nga ako si Apple hindi yun basta ayos lang. Lalo na sa mga magulang ko,katulad ngayon na-disappoint ko na naman sila nang malaman nila na hindi ako kasama sa Top. Tapos gagatungan pa ng ibang tao at magtatanong "Anong nangyari apple? Bakit wala ka sa Top?" Nakakabadtrip yun,kung alam nyo lang.
Nakakapagod magsinungaling sa sarili ko na tanggap ko yung nangyari pero ang totoo sa tuwing naaalala ko na wala nga ko sa top sobrang naiiyak ako. Naiiyak akong isipin na ano nga ba talagang nangyari? Ginawa ko naman lahat ng makakaya ko. Pero sabi nga nila,baka may mas magandang plano si Lord para sa akin.
Nakakapagod masaktan.Hindi man pisikal pero emosyonal,lalo na kapag naiiisip ko kung paano ko na-disappoint yung mga magulang ko. Sana matapos na to,pagod na ko.

Kathang isip lang ba?

Habang gumagawa ako ng aking mga assignment naisip ko nalang bigla na magpost sa aking blog ng tungkol sa nararamdaman ko ngayon. May isang tao akong nagugustuhan,habang tumatagal mas nagiging malapit kami sa isa't isa kaya feeling ko may gusto na rin siya sa akin pero tingin ko rin malabo e kasi may kasintahan na siya. Hay ang hirap ng ganto,hindi ko alam kung panakip butas lang ba ako sa kanya o totoo ang mga sinasabi nya. Kathang isip nga lang ba ang nararamdamang ito? Kathang isip na hinding hindi magkakatotoo. Sana maramdaman niyang nasasaktan rin ako. Nasasaktang isipin na sa bawat matatamis na salitang sinasabi nya,ganun rin kaya sya sa iba? Hanggang ngayon nga hindi ko alam kung bakit ko siya nagustuhan e. Dahil ba lagi ko siyang nakikita? Lagi ko siyang sinasaway? Kumbaga e, Im inlove with a Rule Breaker ang peg ko.
Bago ko tapusin to, isa lang naman ang hiling ko, ang dumating ang tamang time kung saan totoo at wala ng halong piksyon ang nararamdaman namin sa isa't isa. Yung panahon kung kailan parehas na malaya ang pusong nasaktan ng sobra.

#Relatemuch

http://blognimaria.blogspot.com/2015/08/huwag-basahin.html
Sa lahat ng blog ng aking mga kaklase, ang entry na ito ng isa sa aking matalik na kaibigang si iwag ang napili ko, para bang sobrang sakit ng pinagdaanan nya? Sa totoo lang nakakarelate ako sa kanya. Yung tipong halos ikaw lagi yung gumagawa ng first move pero lagi namang nganga. Gustong gusto ko yung sinabi nya na "I wonder kung hindi ako kikilos may mangyayari kaya sa atin?" Try ko kaya to minsan sabihin.. Haaaayyyy tulad nga ng kaibigan kong si Iwag sana dumating na rin si Mr. Right. <3

Damdamin ng isang makata

Paano nga ba maipapahayag ang nararamdaman sa isang tao? Isang tanong na sa aki'y nagungulo,paano nga ba? Hay.. ang hirap talaga,lalo pa't babae ako,
Buong buhay ko namulat ako sa katotohanan na pagdating sa pagibig,kailangan lalaki ang gagawa ng first move kaya hindi ako sanay magpahayag ng damdamin sa taong gusto ko.Pero kung ako ang tatanungin mas pipiliin kong magpahayag gamit lamang ang ballpen at papel. Sa papamagitan ng tula o kaya nama'y sulat. Mas madali kung tula dahil unang una mas mas magagawa ko ito sa masining na pamamaraan, kumbaga ramdam na ramdam mo talaga yung nararamdaman mo para sa taong yun. Sa tula mas napapahayag ko talaga ang mga gusto kong sabihin lalo na kapag gumagamit ng mga malalalim na salita.

Repleksyon sa unang markahan,Pagbabago sa susunod.

Sa lumipas na unang markahan ay sa totoo lang hindi ako masyadong masaya dahil para bang hindi ko nagawa lahat ng makakaya ko? Hay alam mo yun, yung parang may kulang pero marami naman akong natutunan. Pagdating naman sa mga naexperience, talaga namang kotang kota din ako, masaya. Kaya sa susunod na markahan ay susubukan kong mas galingan pa at mag sipag pa, dahil mejo tamad ako.

Birthday kooooooo

Before this special day ends i just want to thank all of you! 😍😍 hahaha sa lahat ng bumati,nakigulo nakikain at nakisaya ngayong birthday ko! Ang saya talaga hahahaa. Di ko man kayo mapasalamatan isa isa, lahatan nalang hahaha ang dami nyo grabe. Wooo 15 nako 😍 sana mas maging masaya pa. Thankyouuu din kila mama at papa, kahit sobrang biglaan at pagod sa handa. 😍 thankyouuu! Sa mga hindi naman nakapunta, okay lang talaga (haynako) haha. Sa mga naghintay ng 12 para bumati, isa kayong alamat hahaa salamat. Wala ko masabi haha jk.

#LDP pa more.

Sabado ng umaga excited na excited aakong mag ayos para sa paghahanda sa gaganaping LDP. Programa ito ng Red Cross kung saan,pinapaunlad ang pagiging isang leader ng mga kabataan. Makakasama namin dito ang mga estudyante ng Muntindilaw at Mayamot NHS. Pagdating palang ay bakas na ang excitement sa mga kasali lalo pa nang sinabi ni mam na truck ng basura ang sasakyan papunta sa mayamot. Bagaman pangalawang beses ko ng sumakay dun ay natutuwa na nandidiri pa rin ako. Para ba kaming nasa ride ng mga panahong yun,ride na mabaho. Sa pagsisimula ng training ay maraming ginawang activity, sobrang ingay din ng mga taga mambugan. Kumbaga aktibo kami.
|Pinaghalo halo kami ng grupo para makilala ang iba pang school at maswerte ako dahil ang grupo namin ang palaging nangunguna, ang Beast mode Group! Naglecture din ang mga trainer tungkol sa History ng Red Cross. Pagsapit ng linggo ay nagsimula na ang pinaka highlight ng training, ang Amazing Race, at talaga nga namang nakaka enjoy lalo pa't gumulong kami sa putik,nagpakabasa at iba pa. PEro ang pinaka nakakainis sa lahat ay ang kawalan ng tubig ng Mayamot kaya umuwi kaming di pa nakakaligo, pagkatapos ng training ay dumiretso kami sa bahay ng kaibigan ko dahil nga birthday nya, dahilan para maging sobrang saya ng weekend ko. <3

Paboritong Maikling Kwento.

https://filipinolohista.wordpress.com/2012/06/12/isang-dosenang-klase-ng-high-school-student-ni-bob-ong/

Sa lahat ng nabasa kong maikling kwento,ang kwentong ito ang pinaka tumatak sa aking isipan. Nabasa ko ang maikling kwentong ito noong ako'y nasa grade 7 pa lamang,isa ito sa mga akda na dapat naming pag-aralan. Tuwang tuwa talaga ako dito dahil para bang nakaka relate ako. Kung ihahalintulad ko ang sarili ko dito, ako siguro yung isa sa mga "Bob Ong's" dahil para saakin ay isa akong medyo matino na medyo may sayad na estudyante. Kumbaga Average lang. Nang mabasa ko rin ito ay naisip ko ang mga kaklase ko na pwedeng ihalintulad sa iba pang uri ng estudyante dito. Sekreto na kung sino sila. :P 

Tula

Tula para sayo. heart emoticon (para sa hinahangaan)

Ang tulang to'y para sayo
Para sayo na hinahangaan ko
Hinahangaan mula noon
Tinitingala hanggang ngayon

Sa taglay mong katalinuhan
Para bang ako'y nagugulumihanan
Kung paano ko maabot
Ang tulad mong nakakakilabot

Mga mata mong mapupungay
Para bang ako'y tinutunaw
Sanay akoy mapansin mo rin
Tulad ng pabebe girl sa aking iskrin

Sa pagtatapos ng tulang ito
Nawa'y matapos na rin ang nararamdaman para sayo
Nararamdamang di kayang suklian
Paghanga kong di kayang pantayan.

Paboritong Kanta

Ang Paboritong Kanta. <3

Ang kantang ito ang napili ko dahil pag sinabing paboritong kanta ay ito agad ang pumasok sa isip ko. Talaga nga namang napaka ganda ng kantang ito,bukod sa napaka ganda nitong pakingan ay talagang maganda rin ang mensahe ng mismong kanta.

Sa tagal ko na itong pinapakingan ay aaminin kong mabibilang lamang sa kamay ang panahong naintindihan ko ang liriko neto. Ang mga panahong yun ay yung mga panahong malungkot ako, yung tipong mapapa senti ka nalang dahil sa ganda ng kanta. Marami pa kong ibang paboritong kanta pero iba talaga yung impact neto sakin. Yung tipong marinig mo lang ay talagang nanamnamin mo yung kanta. May sentimental value din ito sa akin. Tuwing naririnig ko ito ay naalala ko ang isang taong nagig importante sa buhay ko,taong mahalaga sakin mula noon hanggang ngayon, </3https://youtu.be/LT-CcHE1MNY

Paglisan

Hulyo 25, 2015 Sabado. Maaga akong nagising upang maghanda sa pagpunta sa paaralan para sa Indak Practice. Habang kumakain ay nagulat ako sa sinabi ng mama ko "Be, Wala na daw si Daddy Rey mo" pag kasabi nya nun ay kusa ng tumulo ang mga luha ko,ang hirap tanggapin. Si Daddy Rey ang Daddy Lolo ko, hindi man kami magkamag-anak ay sobrang importnate sya sa buhay ko dahil noong bata pa ko ay inalagan nila ako ni Mommy Remy,ang asawa nya. Pagkatapos ng practice ay agad na kaming pumunta sa St. Peter (Naia) dahil doon sya nakaburol. Nasa Parking lot na kami noon at naglalakad na papunta sa pinagburolan sa kanya, habang naglalakad ay nangingilid na ang luha ko at ng tuluyan na kaming makarating ay tuluyan na ring tumulo ang mga luha ko. Nang makita ko ang Litrato nya sa gilid ng kabaong ay para bang bumalik lahat ng masasayang ala-ala namin noong bata pa ako, yung mga panahong binubuhat nya ako at nakikipag kwentuhan sya sa akin.Pagsapit ng gabi ay nagsidatingan na ang iba pang bisita,isa dito ay ang mga dati naming kapitbahay na sobra ding malapit kay daddy rey. Sila Daddy Rey at Mommy Remy ang may-ari ng dati naming bahay,napaka bait nila kaya naman kahit matagal ng wala yung mga dati nilang boarders doon ay hindi pa rin nakakalimot sa kanila.Para bang nagka reunion ng panahong yun at masaya ang bawait isa dahil noon nalang ulit nagkita kita, pero syempre nandoon pa rin ang lungkot.Nang Lumalim na ang gabi ay napagpasyahan na naming maatulog habang ang ilan ay nagbabantay. Kanya kanyang hanap ng pwesto lalo pa't sobrang lamig dahil sa aircon. Pagsapit ng Linggo ay maaga akong nagising para mag-almusal at asikasuhin ang iba pang dumadalaw. Nang magtanghali ay bumili nalang kami ng pagkain sa Mcdo dahil ito ang pinaka malapit na kainan. Pagsapit ng hapon ay napagpasyahan na na naming umuwi at babalik na lang sa Miyerkules para sa huling lamay, napagpasyahan ko na ring liliban ako saklase sa huwebes dahil libing na ni Daddy Rey,ito na ang huling beses ko siyang makikita kaya isasakripisyo ko na ang isang araw ko.Nang makarating sa bahay ay kumain na kami at natulog. Diyan natapos ang sabado at linggo ko na puno ng kalungkutan.

Mga Katangian ng isang kaibigan na gustong maging katulad.

Isang araw na naman ang natapos at maraming gawain ang dapat simulan. Isa na rito ang takdang aralin sa filipino kung saan, maglalagay ng mga gustong katangian ng kaibigan na gustong tularan. Nang ibigay iyo ng aming guro.isang grupo lang naman ang pumasok sa isip ko, eto ang "Manila Water Gang" 

Ang grupo naming ito ay binubuo ng iba't ibang uri ng nilalang. May baliw,masayahin,tahimik,madaldal,malalim,maunawain at minsan pa'y may pabebe pero lahat sila'y kaibigan ko at pinapahalagahan ko. Masaya ako pag kasama sila kaya naman may mga paguugali at katangian sila na gusto kong tularan,hindi naman sa inggitera pero parang pakiramdam ko pag ganun din ako ay magiging matiwasay ang buhay ko. 

1.) Maunawain- Una talaga yan kasi,oo may pagka maunawain naman ako pero iba talaga yung sa kanila e kumbaga ibang lebel naaa! Gusto kong gusto ko yun lalo na pag nakokontrol nila yung emosyon nila at iniintindi nila kahit sobrang hirap intindihin. Ako kasi,kahinaan ko yun. Tingin ko masyadong mabilis tumaas ang presyon ko.

2.)Showy/Bukas sa nararamdaman- Etong ugali naman nilang ito ang pinaka hirap talaga ako lalo pa't ako yung tipo ng estudyante na "what you see is what you get" Kung anog makita mo sakin yun na yun, masyado akong nakokornihan sa mga tanong showy pero minsan gusto ko ding maging tulad nila kasi syempre mas na ipapakita at nasasabi nila yung nararamdaman nila kesa sakin na ako lang talaga yung may alam. Kapag naman bigla akong naging ganto malamang sa malamang magtataka yung mga tao sa paligid ko,kumbaga sa ingles "This is not me".

3.)Kalmado- Isa pa tong katangian nato,ang hirap lang iapply sa tunay na buhay. Lalong lalo na sa mga nakakalokang sitwasyon,halimbawa nalang tuwing nakikita ko yung crush ko kumpara sa mga kaibigan ko pag nakikita nila yung crush nila. Ako? Sobrang galak, talon talon nangungurot. Pero yung mga kaibigan ko? Ayun kalmado lang parang walang nagyari. Kaya sana talaga mahawaan nila ako ng pag uugaling yan.

Ilan lang yan sa mga katangian nila na gusto kong tularan,pero ang hirap. Hahaha! Kung tutuusin madami pa talaga yan kaya nga lang kailangan kong maging praktikal sa oras,dahil sa buhay natin kug hindi natin papahalagahan ang oras tayo rin ang magsisisi sa huli.

Sa Bulacan.

Kakauwi lang namin galing sa bulacan, Namasyal kami doon at pumunta din sa binyag ng aking pinsan. Masaya naman dahil sa wakaaaas ay natahimik ang aking mundo ng kahit sandali. Project free zone kumbaga. Hahahahah!

#ProjectsPaMore!

Hayyyyy grabe! Sobrang dami ng proyekto at gawain. Naubos yung 100 sa mga bilihin at mga ipapaprint. Natapos na naman ang isang araw na puro proyekto ang ginawa.

TGIF. :)

150605 (Hunyo 05 2015)
Hapon na naman ako nakauwi ngayoooon. :'( Pero ayos lang kasi naging maayos naman ang unang Flag retreat namin ngayong taon. Syempreeee sa pangunguna ng SSG. Woooo!

SSG.

150604 <3 (Hunyo 04,2015)

Ikaapat na araw pa lamang ng klase ay may pulong na kami sa SSG. Ako nga pala ang Secretary ng SSG sa taong ito. Naging masaya naman ang pagpuplong na ito,bagaman may mga ilang responsibilad ng naiaatas sa amin.

Simula naaaaa!

150603 (Hunyo )3, 2015)

Unang araw sa filipino <3 Nakilala na namin ang aming magiging guro. Si Gng. Mixto, Masaya naman ang naging unang araw. Hehe! Hindi na rin naman bago samin si Mam Mixto dahil sya rin ang aming guro sa pagsusulat sa dyaryo. :)